Dit is het eerste blogbericht van gastblogger Mieke Radstaak, die tegenwoordig vanuit Spanje het NBV Bijenblog volgt. Zij schrijft een drieluik over reizen met bijen, imkeren in Spanje en de Aziatische hoornaar in Spanje.

Vandaag haar eerste bijdrage: Reizen met bijen

Vorig jaar deze tijd startte ons Spanje avontuur met het kopen van een huis aan de Costa Brava. Vanaf het moment dat de koop definitief was, heb ik me bezig gehouden en verdiept in het imkeren in Spanje. Helaas kon ik er weinig tot niks over vinden en besloot te doen wat ik altijd deed, op mijn gevoel afgaan. Op dat moment had ik in Nederland 6 volken, waarvan ik later nog wat afleggers heb gemaakt en natuurlijk een paar zwermen. Ik had een aantal volken die ik graag mee wilde nemen, met een F1 moer en een paar mooie zwermen. Ik imker met Carnica bijen en las dat in Spanje met verschillende rassen gewerkt wordt, waaronder ook Carnica. Het zou dus geen probleem zijn om een paar eigen volken mee te nemen. De volken die ik over had, heb ik kort voor vertrek verkocht.

Eind juni zou de sleuteloverdracht zijn en begin augustus de definitieve verhuizing. Beide keren wilden we met de auto erheen om alvast wat spullen over te brengen alsook de bijenvolken. Informatie over reizen met bijen over deze afstand was wederom weinig online te vinden, wel dat het nodig is om de volken te laten keuren voor vertrek. Dat moet aangevraagd worden en komt er 1 of 2 dagen voor vertrek een dierenarts kijken of de volken gezond zijn. Mijn volken blaakten van gezondheid en we wilden in één keer doorrijden, dus we zagen verder geen obstakels.

De eerste rit eind juni hebben we 's nachts gereden. Achterin de auto konden we 4 volken kwijt. De 2 volken die wat kleiner waren alleen op een broedkamer, de andere twee volken met een honingbak erop. Losse, lege honingbakken gingen ook mee in de auto om die er ter plekke nog op te kunnen zetten. Elk volk kreeg eind van de middag alvast een reisraam, gekocht bij het Ielgat in Amen. De Segebergerkast heeft losse randen en losse roosters, dat paste perfect. Voor de zekerheid wel goed vastgeplakt, zodat het niet gaat schuiven bij een hobbel. Om 8 uur 's avonds de bakken gesloten, er omheen kruislinks 2 spanbanden met nog een natte spons op het rooster en in de auto gezet. Onder de bakken had ik een dik dekbed gelegd om het schudden wat op te vangen. Ook niet vergeten de deksels mee te nemen en imkerpak en gereedschap. De rit duurde 16 uur en hebben we dus aan één stuk doorgereden. Best heel spannend allemaal. Gelukkig geen gekke dingen onderweg. De volgende dag rond middaguur kwamen we aan en waren we onderweg één bijtje kwijtgeraakt, die waarschijnlijk ergens onder de bak heeft gezeten. Omdat de warmte al goed voelbaar was daar heb ik een plekje gezocht in de schaduw om de bakken neer te zetten. Na een uurtje rust mochten de schuifjes open en konden ze los. Omdat we na een paar dagen terug zouden keren naar Nederland en pas 5 weken later de volken zouden terug zien, heb foto: beroepsimkers hebben hun eigen manieren     

ik voor elk volk gezorgd dat er een honingbak op stond met lege én volle ramen. Ook op een paar plekken in de tuin waterbakken geplaatst met wat plantjes erin.

De tweede rit was dus begin augustus met nog 2 volken. Mijn grootste volk en een mooie late zwerm die hard groeide. Het grote volk had nog meerdere honingbakken en die heb ik teruggebracht naar één broedbak en één honingbak. Die bak zat dus tjokvol. Weer dezelfde voorbereiding getroffen, alleen dit keer overdag gereden. De avond ervoor de bakken gesloten en klaar gezet. 's Morgens de auto ingepakt, hond erbij en rijden. Na iets meer dan 16,5 uur kwamen we 's nachts aan en was het nog verzengend heet. Ik heb op dat moment de fout gemaakt door de 2 volken op hun plek te zetten en de deksel er op te doen. De volgende ochtend zou ik de schuif open doen en het reisrooster er tussenuit halen. Helaas is het grote volk toen oververhit geraakt en dood gegaan, waarschijnlijk waren de bijen nog wat opgewonden en is de bak gaan broeien, ondanks ventilatierooster onder. Ik zag 's morgens de honing en bijenwas er al onderuit lopen. Heel tragisch en dom. Het kleine volk heeft het wel gered, gelukkig. De andere volken waren gelukkig allemaal goed die weken doorgekomen. De hitte konden ze prima mee overweg.

Een goede voorbereiding is heel belangrijk, maar de reis zelf is, ondanks de lange afstand, totaal geen probleem. We hoorden ze in de auto een beetje zoemen, maar de bakken waren goed gesloten, er was voldoende ventilatie en de temperatuur in de auto constant. Mijn conclusie over het reizen met bijen is dat hoewel ik er enorm tegenop zag, het uiteindelijk erg mee viel.

Mieke Radstaak, hobby-imker in Spanje