Op ochtenden met grondvorst of nachtvorst is de tijdelijke wintertros goed zichtbaar. Zodra de zon in sterkte toeneemt, verlaten ze de wintertros weer en in de loop van de ochtend wordt er al weer het laatste stuifmeel verzameld op de klimop. De eerste aanzet tot het terugtrekken in de straatjes gebeurt al bij een buitentemperatuur van 18 graden Celcius, onder de 14 graden vormt zich een losse wintertros. Bij minus 5 graden bereikt de wintertros zijn grootste dichtheid. Mocht de temperatuur verder dalen, dan wordt de tros niet dichter, maar produceren de bijen in de tros meer warmte. 

Op sommige plaatsen met weinig bomen, waarin een enkele klimop toch nog welig tiert, ontstaat schaarste en duiken allerlei insecten als gekken op de door de zon beschenen klimop die in onderstaande video over een schutting hangt op Terschelling-West. Dit was op vrijdagochtend 4 oktober bij een stralend blauwe lucht. 

Niet eerder zag ik zoveel belangstelling van bijvliegen en honingbijen voor de nectar en het stuifmeel van de klimop. 

Op de bovenste foto's zie je duidelijk het aantal bezette straatjes in de twee spaarkasten. Hier zie je ook één van de vele voordelen van het inwinteren op een eenbaks spaarkast. De bijen blijven duidelijk zichtbaar, in tegenstelling tot in tweebaks spaarkasten. Dit aanzien door het folie of plexiglas geeft een goed beeld van de sterkte van het volk en daarmee van de gezondheid. Gezonde volken met een lage mijten/virusbelasting winteren vrijwel in dezelfde sterkte uit alsdat ze ingewinterd zijn.  Een sterke mijten/DWV-virus belasting zorgt voor het vroegtijdig sterven van de winterbijen, zodat je de sterkte van het volk zienderogen ziet afnemen. Een maandelijkse check van de bijen geeft je goed inzicht in dit fenomeen. 

Ben Som de Cerff, hobby-imker en docent koninginnenteelt